امروز دیدم یکی از وبلاگها مطلب جالبی نوشته با عنوان "ما ایرانی ها". که در اینجا عینا مطلبش رو میارم:

"که زندگی را براحتی امریکایی ها میگیریم و از آنها شوخ طبع تریم، به مودبی انگلیسی ها هستیم، بیشتر از فرانسوی ها عاشقانه سخن میگوییم، در دوستی دست کمی از ایتالیایها نداریم، بمانند اسپانیاییها پرحرارتیم، از یونانی ها فیلسوفتریم، چرا وحشی ترین حکومت تاریخ جهان نصیب مان شده؟"

اولش یه کمی فکر کردم. بعد دوباره خوندمش... و این دفعه روی هر جمله اش یه کمی مکث کردم. به نظرم اومد که وقتی مطلب رو مینوشته، خیلی دلش برای مملکتمون تنگ شده بوده، یا شایدم دلش برای وضع موجود و زندگی مردم سوخته و یا ... نمیدونم! فکر کردم شاید اگه من میخواستم این مطلب رو بنویسم، احتمالا یه جور دیگه مینوشتم، که اینهمه لطف به خودمون توش نبود! مثــلا اینجوری:

ما ایرانی ها با خودمون فکر میکنیم زندگی را براحتی امریکایی ها میگیریم و از آنها شوخ طبع تریم!

سعی میکنیم به مودبی انگلیسی ها باشیم و همه جا بیشتر از اینکه عمل کنیم، با خودمون تکرار میکنیم با فرهنگیم!

تصور میکنیم بیشتر از فرانسوی ها عاشقانه سخن میگوییم!

ادعا میکنیم که در دوستی دست کمی از ایتالیایها نداریم!

خیال میکنیم بمانند اسپانیاییها پرحرارتیم!

و از همه مهمتر فکر میکنیم که از یونانی ها فیلسوفتریم!

از دست من عصبانی نشین. خب من فکر میکنم بهتره قبل از اینکه عمری رو در خواب و خیال بگذرونیم که ما سرتریم و بهتریم و ... تریم و ... تریم، خودمون اشکالات و اشتباهاتمون رو پیدا کنیم و بپــــــــذیریم اتفاقاتی که برامون می افته نتیجه رفتار و اعمال فردی یا جمعی خودمونه! به قول انگلیسی ها !Let's face the fact