امروز صبح از خواب که بیدار شدم اولین خبری که خوندم متاسفانه درگذشت سیمین دانشور نازنین بود. تمام روز خبرش رو بارها دیدم و تک تک اطرافیانم از این بانوی نویسنده ارزشمند یاد کردن که چقدر از سووشون لذت بردن و دوستش داشتن. یادمه من "سووشون" رو در دوره دبیرستانم خوندم. و بعدها "به کی سلام کنم" و "جزیره سرگردانی" و چقدر ازشون لذت بردم. بعضی از قسمتهای "غروب جلال"ش رو هنوز به خاطر دارم. حیــــف از اونهمه عشق که از دست رفت... یادش همیشه زنده خواهد بود