۱۳۹۱ مرداد ۱۳, جمعه

چند تا اتفاق خیلی خوب در المپیک برای زنان منطقه کشور من اتفاق افتاده که راستش خیلی براشون خوشحالم... اما خوشحالیم با یه حسی همراهه که یه کمی عجیبه

زنان عربستان برای اولین بار در المپیک حضور یافتن. بهشون افتخار میکنم که برای حقوقشون می جنگن. و امید دارم که روزی همه حقوق از دست رفته شون رو به دست بیارن! با همه وجودم آرزو میکنم

عکس دونده زن افغان رو در خبرها دیدم و نوشته ای زیرش: " رقیبان تهمینه صد متر دویدند، ولی تهمینه قرن ها ست که دویده است ، او از لابلای سالها تاریکی دویده است تا زن افغانستان را تا المپیک لندن برساند. او خیلی دویده است و او برنده است. او توانست در المپیک شرکت کند. او در کابل در جایی تمرین می کرد که روزگاری زنان را در آن مکان به گلوله می بستند. تهمینه از جوخه اعدام طالبان تا به لندن دویده است. و او پیروز است." 

این متن به من خیلی اثر کرد. بخصوص حایی که از مکان تمرینش گفت. تهمینه عزیز برات خوشحالم... تو واقعا پیروزی

و برای مریم طوسی نازنین ایران خودمون هم آرزوی موفقیت دارم. همیشه! همه جا! که اون هم می جنگه در کشور مردسالاران. نازنین مریم به داشتن تو افتخار میکنم . به اینکه از زنان سرزمین من هستی که ارزشت از خودته... از وجودت و روح سرشارت. موفق باشی 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر