دیروز روز ولنتاین بود و دیدن آدمهای تدی بر و شکلات به دست توی دانشگاه و خیابون چیز کاملا عادی بود. از قرار وقتی این تب مردم رو میگیره دیگه برای بچه ها هم باید جشنش بگیرن. از دو سه روز پیشش یکی دو تا از دوستام عکسهای بچه هاشون رو گذاشته بودن که مثلا یه دختر و پسری داشتن با هم بازی میکردن، خیلی هم معصومانه، مامی های محترم که تب ولنتاین داشتن، روی عکس توضیح گذاشته بودن اولین عشق! (همون فرست کراش) .... من یه کمی تعجب کردم از همون عکسها اما خب به هر حال هر کسی یه جوری فکر میکنه. منم لبخند زدم و سعی کردم فکر کنم طرف داره شوخی میکنه
دیروز متوجه شدم ماجرا خیلی هم شوخی نبوده. بدون اینکه مدرسه فسقلی برنامه ای داشته باشن، پدر و مادر ها (بصورت خودجوش!) تصمیم گرفته بودن برای بچه هاشون جشن عشق بگیرن و به همکلاسی هاشون کادو و قلب و تو عشق منی و از این چیزا کادو بدن. من هم هاج و واج مونده بودم که خب چی شد الان؟ از یه طرف هم خجالت کشیدم چون در هر صورت اونها یه فسقلی ما کادو دادن (حالا مناسبتش چیه رو بگذریم) و من هیچی آماده نکرده بودم. البته خدا رو شکر که توی این سن هنوز خیلی متوجه معنی ش نمیشه و فقط سعی میکنه شکل و رنگش رو توضیح بده به همه و از آب نبات و بادکنک هایی که میگیره لذت ببره. اما واقعا سال آینده یا سال بعدش هم همینطوریه؟ دست کم توی این موقع سال عشق مادر و پدری رو جشن نمیگیرن). اصلا کی باید این مفهوم به بچه ها توضیح داد؟ نمیتونم اینو درک کنم که چی توی ذهن پدر و مادرها گذشته که برای خودشون ایونت راه انداختن؟ خوبیش اینه که مدرسه هیچ دخالتی نداشته و سعی هم کرده که فقط احترام بزاره نه تایید و نه تکذیب. من این رفتاری رو که مدرسه پیش میگیره خیلی دوست دار. البته بچه ها دکور و کاردستی زیاد درست کرده بودن با معلمهاشون. مثلا شکل تدی بر یا یه عالمه قلب که روی در و دیوار کلاس چسبونده بودن. اما اینا برای بچه ها عادیه شبیه همه کار دستی های دیگه
خلاصه... تصور من اینه که اصولا پدر و مادرها از زاویه های مختلف به موضوع فکر نکردن. فقط سعی کردن جو رو برای یچه ها یه طوری خوش بگذرونن. اما راستش من واقعا راحت نیستم با این طرز فکر ملت. نه برای امسال.... دارم فکر میکنم که یکی دو سال آینده چطور میشه؟ چطور میشه آدم خودش رو با روند فکر اینهمه آدم مطابقت بده که کمترین آسیبی به بچه ها برسه؟ روند فکری ... که شاید باید بگم روند کم فکری یا نمیدونم... باید یه راهی باشه، غیر اینکه بی خیال شو و نگران نباش همینه دیگه
یعنی مثلا یه دختر کوچولوی خاص به یه پسر کوچولوی خاص کادو داده یا همه به همه؟
پاسخحذفمدرسه سپهر گفته بودن اگه دوست دارین کارت بیارین برای همه و بدون اسم. که البته پسر ما مریض شد و نرفت اون روز. ولی جوری که من احساس میکنم برای بچه‌ها معنی ولنتاین رو عشقی می‌گیرن که در واقع دوست داشتنه. یعنی دوست داشتن همکلاسی و معلم و پدر مادر.
ولی اینکه تا یه پسر دختر فسقلی با هم می‌رن همه شروع میکنن به گفتن به قول تو فرست کراش و اینا منم خیلی بدم میاد. لبته باز بگم که خودم یادم میاد که برای خودم یکی دو نفر دور و بر بودن که تا حتی نوجوونی هم ملت از این تیکه‌ها بهمون می‌انداختن ولی رو من حداقل تاثیری نداشت.
نه رویا به دختر یا پسر خاصی نبود. پسرهای به دخترها کادو دادن و برعکس. حالا نمیدونم دلیلش چی بود که به ما گفتن دختر شما بیشتر از همه هارت گرفته! من مونده بودم که یعنی چی؟ چیزی هم نگفتم البته. طبق معمول لبخند میزنی و میگذری دیگه. اینکه ملت چطوری فکر میکنن رو که نمیشه عوض کرد!
پاسخحذف