غرور ملي (جواهر لعل نهرو)

سخني از اين جستار: «ما بايد خوبي را در هرجا پيدا مي‌كنيم، بگيريم و بكوشيم تا بدي را از هرجا كه هست، دور سازيم.»

اكنون در هر كشوري، مردم تصور مي‌كنند كه خودشان، بهترين و باهوش‌ترين مردمان‌اند و ديگران به خوبي و شايستگي ايشان نيستند. يك انگليسي تصور مي‌كند كه او و كشورش از همه‌ي مردم و همه‌ي كشورها بهترند. فرانسوي‌ هم بابت فرانسه و هر چيز فرانسوي مغرور است. آلماني‌ها و ايتاليايي‌ها فكر مي‌كنند كه كشورشان، پايان و نهايتي ندارد و بسياري از هندي‌ها تصور مي‌كنند كه هند از نظرهاي مختلف، بزرگ‌ترين كشور جهان است.[*]

اما تمام اين تصورات، از خودبيني و خودخواهي است. هركس خودش و كشورش را خوب‌تر و بهتر از ديگران مي‌شمارد، اما در واقع، هيچ‌كسي نيست كه در خود، مقداري خوبي و مقداري هم بدي نداشته باشد و به همين شكل، هيچ كشوري هم نيست كه در آن، چيزهاي بد و از بعضي‌ نظرها خوب نباشد. ما بايد خوبي را در هرجا پيدا مي‌كنيم، بگيريم و بكوشيم تا بدي را از هرجا كه هست، دور سازيم.

برگرفته از كتاب:

لعل نهرو، جواهر؛ نامه‌هاي پدري به دخترش؛ برگردان محمود تفضلي