۱۳۹۰ خرداد ۲۳, دوشنبه

امروز داشتم به این شعر دوران بچگی م گوش میدادم:


خوشحال و شاد و خندانم ، قدر دنيا رو مي دانم / خنده کنم من، دست بزنم من، پا بکوبم من، شادانم
.
در دلم غمي ندارم، زيرا سلامت هست جانم / عمر ما کوتاه س، چون گل صحراست / پس بياييد شادي کنيم
.
بياييد با هم بخوانيم، ترانه جواني را / عمر ما کوتاه س، چون گل صحراست / پس بياييد شادي کنيم

...


فکر کردم چقدر متنش زیباست... درست به زیبایی دنیای کودکی! ساده، شاد و دوست داشتنی. تصمیم دارم هر چقدر که میتونم به کودکی برگردم و سعی کنم سادگی ش رو در حد امکان توی وجودم حفظ کنم. امروز توی وبلاگ نیلوفر عزیز خوندم:

ساده از هم می رنجیم و سخت همدیگر را دوست می داریم. ای کاش ساده دوست بداریم و سخت برنجیم. ای کاش ساده دوست بدارم و سخت برنجانم

و من با خودم تکرار کردم... درســـت مثل زمان کودکی :)

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر