چند سال پیش به توصیه دندون پزشکم که خانم نازنینی بود، برای اولین بار مسواک برقی خریدم. همون شب که رفتم خونه ازش استفاده کردم اما اونقدر لرزشش توی دهنم زیاد بود که آزاردهنده بود. یاد حرفش افتادم که گفت، اولش برات خیلی سخته، چون اونهمه لرزش برای کسی که عادت نداره راحت نیست. اما ادامه بده. بعدش اونقدر عادت میکنی که ... راست میگفت. همین اتفاق افتاد

داشتم با خودم فکر میکردم هر کاری آزار دهنده ای بعد از مدتی عادت میشه. گاهی این آزار اثرات خوبی هم داره. شبیه درمانهای پزشکی یا روانی  و خیلی چیزهای دیگه. اما گاهی هم هیچ اثر خوبی نداره جز اینکه روحت رو بسابه و .... دیروز حرف از حجاب اجباری شد. شاید در یه دوره ای از زندگیم بهش حتی عادت کرده بودم. چون دیگه نمیپرسیدم چرا مجبورم؟ چرا حق انتخاب ندارم.... انگار که آزارش برام عادت شده بود. اما جای زخم زور شنیدنه، هنوزم هست... نمیدونم پاک خواهد شد روزی یا نه!؟