شعرهای دوران کودکی برای همه یادآور چیزهای زیبا و خوبه. اما واقعا چقدر دقت شده به شعرهای زمان کودکی ما؟ البته شک دارم هنوز مادر و پدرها اینها رو برای کودکانشون بخونن. شاید قدیمها هم واقعا نمیدونستن 30 درصد از شخصیت کلی آدم در سه سال اول زندگی ش شکل میگیره که اینها رو برای ما میخوندن!!! شـــــــــاید

....

کلاغه می گه قارقار / مامانش میگه زهر مار

باباش می گه ولش کن / چادر سیاه سرش کن

-----------    

....

مال من کو؟ /  گربه خورده

اگه گربه رو ببینم / سر و دمشو می چینم

از این دست نمونه ها زیاده!  شاید برای همینه که ما ایرانی ها با حیوونها مهربون نیستیم. نمیدونم .... شاید هم دلیل دیگه ای داره. 

یه جایی یه مطلبی خوندم راجع به اینکه اگه میخوای ببینی ملتی چقدر پیشرفته اس نگاه کن به رفتارش با بچه ها، زنان و حیوانات. خوبه اگه به این سه تا رفتار در اجتماعمون دقت کنیم. چیزی شبیه به این

‎"There can be no keener revelation of a society's soul than the way in which it treats its children."

 Nelson Mandela