چند تا چیزی رو که شاید به نظر به هم ربطی نداره باید اول توصیح بدم. بعدش مینویسم ماجرا چیه. یه ایده یا شاید هم قانونی توی عکاسی وجود داره که وقتی میخوا عکس بگیری کادر رو به 9 تا مربع تقسیم می کنی. بهش میگن قانون سوم یا قانون سوم داوینچی حتی. اینــــــــــــــــــــجا میشه خوندنش. خلاصه ش اینه که اگه چیزی روی راس های مربع وسط قرار بگیره یا وسط اون مربع وسطیه، میشه نقطه تاکید عکس.  حالا اینو داشته باشین

چند وقت پیش طبق معمول یکی از هموطنان عزیز رفته بود بالای منبر سخنرانی در مورد اینکه ایرانی ها توی جراحی پلاستیک روی دست دنیا بلند شدن و... منظورش قطعا در مورد تکنولوزی و تبحر و این چیزا نبود، بلکه قصدش این بود که بعنوان یه فاکتور منفی و نقادانه به ماجرا نگاه کنه و از این حرفا

ازش پرسیدم میدونی بالاترین درصد جراحی پلاستیک چی توی امریکا در صدر هستش (همونطور که انتظارش رو داشتم) نمیدونست. بهش گفتم که آمار نشون میده بالاترین جراحی پلاستیک در امریکا، ایمپلنت پستان هستش. گفت خب که چی هر کی چیزی رو که مشکل داره اصلاح میکنه. خیلی متوجه منظورم نشدم....

 اما فکر کردم که عزیز من ببین اینکه یه جماعتی بینی بزرگ دارن، دست خودشون که نیست. بهشون ارث رسیده و از نظر زیبایی خیلی ها دوستش دارن، خیلی ها هم نه. اما اونها که مرکز توجهشون به قسمتی از بدن خانمها اونقدر زیاد شده که جامعه سطحی نگرشون هم حاضره هزینه بده تا اون قسمت رو بزرگتر کنه که بیشتر توی چشم طرف مقابلش بیاد، دیگه این دست خودشونه. این دیگه ارثیه ژنتیکی نیست و به نظرم این یکیش جای تاسف داره نه ما ایرانیها که دوست داریم بینی زیباتری داشته باشیم

امروز این عکس رو دیدم که مثلا در مورد تبلیغ فر کردن مو هستش اما با قانونی که در بالا توضیح دادم میشه گفت که مرکز توجه عکس/عکاس هر چیزیه به غیر از موهای فر!!! اینطور نیست؟