طاقت آوردن کار راحتی نیست.... اما انگار که نسل ما نسل سختیه. شاید هم من آدمهای سخت نسلم رو میشناسم. نمیدونم چون ما سختیم روزگار بهمون سخت میگیره یا اینکه چون روزگار بهمون سخت گرفته، سخت شدیم. سالها ندیدن کسانی که دوستشون داریم رو طاقت میاریم. سخت کار میکنیم، کم نفریح میکنیم و هر از گاهی.... هر از چندین سالی یکبار دوستی از جایی سرو کله ش پیدا میشه که دیدن دوباره ش بهمون انرژی میده برای ماهها. گاهی هم که تنها میشیم با خودمون فکر میکنیم چقـــــــــــــدر دوریم... چقدر تنهاییم. چقدر زندگی سخته!!! اما به خوبی میدونیم که فردا صبح دوباره میشبم همون ربات سخت جانی که از یک جایی انرژی کافی پیدا میکنه برای ادامه.... حتما پیدا میشه