بین اینهمه رسم و سنتهای ایرانی (که صد البته من به تعدادی شون ایراد اساسی دارم) یکی از این رسم ها یه جای ویژه برای من داره.... اونم بهش میگن "نون و نمک". نمیدونم همه جای ایران اسمش همش باشه یا نه، اما به نظرم اصل مفهومش رو بیشتر شرقی ها دارن. شاید حتی حس بشه توی یه جاهایی توی غرب هم وجود داره اما خیلی امروزه بهش اهمیتی داده نمیشه

از ایناش بگذریم، فکرم این بود که چرا من حق نون و نمک برام قابل احترامه... شاید برای اینکه شکمو هستم یا اینکه غذا برام احترام داره. منظورم اینه که دور ریختنش وجدانم رو درد میاره. سهیم شدنش با دیگران بهم حس خوبی میده و وقتی ها بعضی ازش ایراد الکی میگیرن، حس میکنم دارن انرژی شون رو هدر میدن، چون این همه جوره ش خوبه. خلاصه میخواسم بنویسم اینجا که یادم نره کلی رسم و رسوم شرقی هست که خیلی هم دوست داشتنیه در کنار همه ی غرهایی که به سنتهای بی خود و بی جهتش میزنم