فکر میکنم به این جمله که احتمالا خیلی وقتها شنیدیم: اینکه "مواظب خودت باش" یا "با خودت مهربون باش" . همیشه میگیم چشـــــم؛ خیلی ممنون. مــــــــــرسی. اما من واقعا نمیدونم این جملات یعنی چی! به قول شازده کوچولو انگار جزء حرفهای آدم بزرگهاست ... شاید برای همین من متوجهش نمیشم! اصلا مگه میشه آدم مواظب خودش نباشه؟ ... خب آره میشه... وقتی غصه میخوری یعنی مواظب خودت نیستی .... ولی مگه غصه چیه؟ یعنی آدم میره پیداش میکنه بعدش میخورتش و از این میشه نتیجه گرفت که حالا چون اون چیزی رو که نبـــاید خوردی، پس مواظب خودت نبودی! خب واقعا پیش میاد مواقعی تو زندگی که به خاطر وجود یا عدم وجود چیزی آدم غصه میخوره و کاملا خارج از کنترل هستش. یعنی نمیخوای باشه ولی هست! این همون چیزیه که باعث میشه من معنی اون جملات رو نفهمم. یعنی فکر میکنم که به صورت پیش فرض همه مواظب خودشون هستن و با خودشون مهربونن مگر اینکه واقعا امکانش ازشون گرفته بشه و قادر به این نباشن که از خودشون مراقبت کنن! مثل امروز من که غصه داشتم ولی نمیخواستم داشته باشم. شاید هم به قول مجذوب تبریزی از بی دردیه!
ایشــــــــالا که از بی دردریه :)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر