امروز یه جمله جالب شنیدم که ذهنم رو به خودش مشغول کرد. "عشق و زندگی که تصادفی بوجود بیاد، مایه افتخار نیست" . در واقع شاید نشه گفت که زندگی از تصادف خالیه. اگه هیچ تصادفی در کار نباشه اساسا هیچ تغییری پیش نمیاد؛ اما اونچه توی این جمله برای من جالبه و عین حقیقت اینه که ممکنه چند اتفاق ما رو جایی ببره اما بعد از اینکه جبر اون اتفاقات برداشته میشه، این خود ماییم که تصمیم گیرنده ایم.
حالا اگه تصمیم گرفتیم که به اون اتفاق گردن بذاریم و بگیم خب همین تقدیر بوده و اون تقدیر نه شغل نه خونه و نه ... بلکه عشق ما رو رقم بزنه به نظرم من افتخار آمیز نیست. نباید توجیه کرد که خب پیش اومد! به نظر من عشق باید ثــــــابت بشه نه توجیه! خوشحالم که من موقع تصمیم گرفتن بر اساس ثابت شدنش تصمیم گرفتم نه بر اساس توجیه اتفاقات پیش اومده. مگـه نــــــــــــه؟ :-)
خیلی خیلی زیبا بود
پاسخحذف"عشق و زندگی که تصادفی بوجود بیاد، مایه افتخار نیست"
آره همینطوره