زندگی

امروز برخوردم به این موضوع که چرا نسل قبل ما با اینکه سن زیادی نداره، اینهمه حرف از مرگ و دنیای دیگه و ... میزنه. راستش اخیرا خیلی خسته میشم وقتی با ایران حرف میزنم و از این حرفهای کلیشه ای تکراری میشنوم :(

این موضوع در مورد خانم ها خیلی بیشتره. واقعیت اینه که برخورد جامعه ایران با زن بالای 50 سال اینه که باید اساسا فکر سرزندگی رو از سرش بیرون کنه. لباس تیره بپوشه، همیشه از خودش بگذره به خاطر دیگران و ... اگر کسی پیدا شد که از این قاعده نانوشته پیروی نکرد بهش القابی میدن که من حتی از تکرارش ابا دارم!!!

من در مورد کشورهای آسیای شرق اطلاع درستی ندارم اما در اروپا و امریکا واقعا زن 50-60 ساله اگه به فکر مرگ و ... باشه حتما بهش توصیه میشه که با روانشناس مشورت کنه. تلویزیون هم جالبه که خیلی وقتها آگهی هایی پخش میکنه با عنوان "به ما زنگ بزنید تا شما رو یه جمع مجردان بالای 50 سالی که اطرافتون زندگی میکنن، معرفی کنیم". نخندین این یعنی زنـــدگـــی! مگه بنده خدا چه گناهی کرده که باید احساساتش رو بکشه؟ بعدش هم افسردگی بگیره و منتظر مرگش باشه؟؟؟ آدمی تا زنده اس باید زندگی رو به تمــــــــــــام معنی کلمه زنــــدگـــی کنه و لذت ببره. به نظر من این بزرگترین روشه برای شکر کردن نعمت زندگی خداوند :)