اعتراض

راستش نمیدونم این روحیه اعتراضی که در ما ایرانیان وجود داره، اصولا از نعمات بعد از انقلابه یا قبلش هم بوده. چند روز پیش داشتیم با مهربان همسر یه کلیپی از ایران که در فیس بوق لینک شده بود، میدیدیم. ماجرا از این قرار بود که کسی داشت رانندگی میکرد که یهو یه اتفاق خیلی شوکه کننده ای براش اقتاد و یــــــهو ناخودآگاه زد رو ترمز! از فاصله ترمز کردن این بنده خدا تا موقعی که بقیه راننده ها بــــــــــوقهای ممتد زدن و شروع به فحش دادن کردن واقعا شاید 5 ثانیه هم طول نکشید! فحشهای آبداری در هوا پخش میشد که با ادعای فرهنگ هزاران ساله ما در تضاد عجیبی بود :(

حالا اصلا این موضوع یه اتفاق خیلی کوچیکه که میلیونها بار در سطح شهرهای مختلف و هر روزه در حال تکراره! طوریکه اگه به کسی بگی ممکنه یه نگاهی بهت بکنه و بعدش بگه................ !!! هر چی خودتون دوست داشتین جای این نقطه ها بذارین ؛)

اما چیزی که منظور منه اینه که اصولا ما ایرانیان در سالهای اخیر خیلی زود لب به اعتراض باز میکنیم، حتی بدون اینکه شرایط طرف مقابل رو بدونیم یا حتی لزومی بدونیم که چند لحظه صبر کنیم شاید واقعا رفتارش یه دلیل منطقی داره، یا بپذیریم که یه چیزی به هرحال مثلا قانونه و کاری از دست کسی بر نمیاد یا ... واقعا نمیدونم ریشه اش چیه اما مردم همیشه عجله دارن! اعصاب ندارن! کلافه ان ... حالا اگه یکی این وسط یه جور دیگه باشه هزار چیز بارش میکنن که "دلــت خـــوشه تـــوام" ... ؟!