۱۳۹۰ مرداد ۲۳, یکشنبه

فـِیـــــک

رفته بود سفر پیش اقوامش... میگفت بهش میگم بـــاور کیف کـُچ و کفش گوچی با این قیمتها نیست! این دستبندی هم که تو میگی اگه قطرش سه میلیمتر باشه قیمتش بیش از سی هزارتاست این که قطرش اندازه انگشت منه :)))) میگه باور کن 4.5 میلیون پولشو دادم به خدا اصــله اصـــــــــله!!! وقتی هم که داره میگه اصله اصـــله ابروهای تتو شده ی رو به آسمونش رو نیم متر میبره بالاتر! با خودم میگم خب ولش کن با یه فیک خوب که کلی هم پولشو داده داره حالشو میکنه چی کارش داری ...
چند روز پیش یه اتفاق مشابه افتاد... بازخونی یه آهنگ قدیمی انگلیسی/ایرلندی توسط یکی از خواننده های ژی گی لی (البته با کلام فارسی) و کلیپ تقلبی که کلی هم ایراد تصویری و ادبی داره مورد توجه یکی از دوستان قرار گرفته بود. بهش میگم اگه داری می بینی و لذت هم (شاید) میبری فقط بدون که فیکه! به این دلیل و اون دلیل و ... میگه حتی اگه اون کارها رو هم کرده باشه از ارزش هنری و نوآوری که در کار موسیقی ایرانی کرده، کم نمیشه !!! میگه نمیدونم این چه مَرَضیه افتاده تو دانشجوهای خارج از کشور که تو امور خصوصی بقیه تجسس کنن و ... :)))))) با خودم میگم خب ولش کن... داره حالشو میبره از موزیک! شایدم اصلی ش رو نشنیده و این براش تازگی داره و فکر میکنه یه هم وطن! یه هنری از خودش ســـــــــاطع کرده :)))

انگار اونقدر دروغ و تقلب و کار تقلبی و جنس تقلبی زیاد شده که ملت دارن دیگه ازش لذت هم میبرن!

حالا سوال اینجاست... تو اگه بدونی که یه چیزی تقلبیه و طرف نمیدونه، بهتره بهش بگی که دست کم اطلاع داشته باشه یا اینکه بزاری زندگی شو بکنه حالا با اطلاع یا بی....؟!


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر