دیروز مستند ساخته رها اعتمادی رو تماشا کردم که در مورد کارهای اسفندیار منفردزاده بود. خودش روی بیشتر قسمتهاش حرف میزد. چند بار یه جمله ای رو تکرار کرد... گفت اینکه توی شاهنامه رستم هستش که سهراب رو می کشه در واقع یه نماده از واقعیت جاری فرهنگ ما. در فرهنگ ایرانی اون پدره که پسر رو می کشه. نسل قدیمه که نمیخواد بره و جای خودش رو به نسل تازه بده. جوانن رو می کشه حتی با فریب! اما فرهنگ غرب این جـــوانه که پیروز میشه. خیلی ذهنم مشغول این ماجراست... واقعا اینطوره؟ به نظرم خیلی غم انگیزه.... چرا؟ 

جملاتی که نوشتم صد در صد نقل قول نیست. برداشت خودمه از حرفهای ایشون. البته مغز کلام از ایشونه