دیشب رفتیم کنسرت داریوش. با اینکه از اولش توی رو در بایستی با یکی از دوستامون حدود دو ماه پیش، بلیطش رو گرفته بودیم و دیروزفکر کردم با اینهمه کاری که دارم، رفتنم واقعا کار درستی نیست و بهم کلی وجدان درد اضافه خواهد کرد، اما اینطوری نبود :) کنسرتش خیلی خوب بود. چند تا از دوستان قدیمی رو هم دیدیم و کلی دلمون تازه شد. خیلی از شعرهایی خوند خاطره انگیز بود.  یه 40-50 دقیقه ای رانندگی کردیم تا رسیدیم و می ارزید چون سالنش هم به بزرگی سالنهای شهر ما نبود. و این باعث شده که یه جور راحت تر و صمیمی تری باشه

با مهربان همسر یاد 3-4 سال پیش افتادیم توی دانشگاه قبلی مون، چون هر دو دانشجو بودیم، دانشگاه بهمون بلیطهای ارکستر سمفونی میداد با 85 تا 90 درصد تخفیف. اونوقت ما با 30-40 دلار میرفتیم ردیف 4-5 می نشستیم و این برنامه هر ماهمون بود. من خیلی موسیقی کلاسیک دوست دارم. گرچه بصورت فنی بلد نیستم و مهربان همسر که گوش موسیقی ش از من بهتره، سعی میکرد هر از گاهی توضیح ساده فنی بده که من هم متوجه بشم. خلاصه اینکه روزگار خوشی بود :) دیشب هم خوش گذشت بعد از اون تنکس گیوینگ کذایی که علیرغم میل باطنی مون رفتیم و به قول خارجه ای ها اسمایلی فیس هم پوشیدیم! امروز دوباره باید کار از سر گرفت. زندگی جاری ست