چند سال پیش که هنوز ایران بودم یه بار یه ایمیلی به دستم رسید (توضیح اینکه اون موقعها فیس بوک نبود و ملت برای سهیم شدن نوشتارهای دلنشین، هنوز از ایمیل استفاده می کردن)

باری.... متن ایمیل یه چیزی بود که انواع چای رو استعاره گرفته بود برای انواع دوستی. که برای نمونه یه سری دوستی ها هست که شبیه چای دم کشیده میمونه. باید براش وقت بزاری و آرامش داشته باشی تا درست و حسابی دم بکشه و بعدش با آرامش نوش کنی. یه سری دوستی های هم هست که شبیه چای کیسه ای میمونه که یا کم رنگه یا پر رنگه یا طعم خاک میده یا اینکه بهش عطر مصنوعی اضافه کردن. با اینهمه بعد از یک بار یا دو بار استفاده باید بندازیش دور. یه چند تا نمونه دیگه هم داشت که خب متن بامزه ای بود. جزئیاتش یادم نمونده. اما چند روز پیش یکی از دوستانم این عکس/نوشته رو برام تکست کرد. که هم عید نوروز رو تبریک بگه و هم اینکه منظورش این بود که ما دوستانی برای یک عمر هستیم و لطفش رو به من نشون بده. البته هم دوست نازنینی هستش که من سالهاست میشناسمش و برام خیلی با ارزشه

چندی پیش یکی از دوستانمون که مدت زیادی نیست از ایران آمدن، فرزند دوست مامانشون رو در اینجا پیدا کرده بودن که توی شهر ما زندگی میکنه. و خب من هم دیدیمشون و از دیدنشون لذت بردم. اوشون همین جا به دنیا اومده، هیچوقت ایران نبوده و جالب اینجاست که فارسی رو با کمترین لهجه حرف میزنه با توجه به اینکه فقط مادرش ایرانیه. در هر صورت آدم موجه و قابل احترامی هست. هفته پیش متوجه یه اتفاقاتی بینشون شدم که به قول معروف سوء تفاهم بود. 

این اتفاق هم منو یاد اون ایمیل قدیمی انداخت و هم یاد این عکس و متن توش که خیلی همه چیز رو ساده کرده. به نظرم اما رسید اون قرمزه شاید خیلی دوستی نیست.... شاید بیشتر شبیه تجارت(؟) باشه..... منظورم واقعا تجارت نیست، منظورم دوستی های کاریه. که مثلا تو و خانواده ت میرید و با خانواده رئیست/همکارت شام میخورین و کنار هم وقت میگذرونین اما واقعا که اونها دوستت نیستن. این دور هم بودن یه دلیل داره اونم کار و شغل و از این طور چیزاست

شاید البته آدمها دلایل دیگه ای داشته باشن. مثلا یکی تنهاست و از زور تنهایی به قول خارجه ای ها دسپرت بودن، دوست میشه. یا هر دلیلی دیگه ای.... به نظرم دلیلش هر چی که باشه اسم این یکی دوستی نیست. مثل دوستی این آقای محترم امریکایی/ایرانی با دوست تازه از آب گذشته من