چند روز پیش سالگرد فوت هایده بود و توی فضای مجازی (که غالب ما بیشتر از فضای واقعی، توش زندگی میکنیم) بازتاب بسیار داشت. راستش سالهای پیش رو یادم نمیاد که اینقدر از دست رفتن هایده در سن زیر پنجاه سال سرو صدا کرده باشه توی رسانه های مجازی

من یکی از کارهای هایده رو خیلی دوست دارم و تقریبا هر روز توی مسیرم به محل کار بهش گوش میدم. اسمش "سوغــــاتی"  هستش. یکی از دوستان چند روز پیش نوشته ای روی همین تصنیف گذاشته بود که انگار خودم نوشته باشمش. فکر کردم اینجا رونوشتش کنم تا یادم نره. نوشته بود:   "بعد از اين همه سال ... هنوز هم كه مى خواند مى خواهى به كنجى بخزى و سر به گريبان ببرى، تا كسى نبيند كه در مقابل صدايش چقدر بى پناهى.....!" ... انگار که دست کم من نبودم که چنین حسی دارم