تا حالا فکر نکرده بودم که شاید اینکه در زبان انگلیسی معمولا آدمها رو با اسم کوچیکشون صدا میکنن، ممکنه دلیلش این باشه که مثلا نخوان وارد جرئیات اینکه طرف چند سالشه آیا از من بزرگتره یا نه و ... از این دست مسائل بشن! در حالیکه ما ایرانی ها میخواهیم به طرف مقابلمون احترام بذاریم ... اما کاری که در واقع انجام میدیم اینه که بطور ناخودآگاه سن ایشون رو با خودمون مقایسه میکنیم و اگه بزرگتر از ما بود، باید بگیم خانم... یا آقای ... حالا سوالی که هست اینه که اون آدم هم از اینکار لذت میبره؟
حالا چی شد که این به فکرم رسید، داستان اینه که من به زبون یه بچه ای، به جای اینکه به مامان یکی از دوستان خودم بگم مثلا "برو بغل مادربزرگ فلانی"، گفتم " برو بغل خاله فلانی" و از دید خودم این بود که این یعــــنی من فکر نمیکنم ایشون سنشون اونقدر زیاد باشه که مادربزرگ باشن و ... در حالیکه واقعا بدون اینکه بخوام وارد مقوله سن اون بنده خدا شدم بودم که حدس بزنم و مقایسه کنم و .... در صورتیکه واقعـــــــا چه ربطی به مـــن و بقیه داره؟؟؟ چرا مثل زبان انگلیسی مثلا نگم "مــری جون" یا هر چی دیگه که هم صمیمیتش بیشتره و هم به چیزهایی که به ما مربوط نیست خود یا ناخودآگاه وارد نشدیم! حالا هی بگن این احترامه یا هر چی دیگه! چیزی که بده خوب بده دیگه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر